به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، یك شركت ساختمانی در جمهوری آذربایجان قصد دارد در پروژه ای ضمن ایجاد چند جزیره مصنوعی در دریای خزر بلندترین برج جهان را نیز در سواحل خزر بنا كند.

این برج ۲۷ درصد بلندتر از برج خلیفه دبی خواهد بود. برج خلیفه دبی با ۸۲۸ متر ارتفاع هم اكنون بلندترین برج جهان است.

بر اساس این گزارش برج آذربایجان هزار و ۵۰ متر ارتفاع خواهد داشت و این در حالی است كه در طرح ابتدایی ۵۶۰ متر ارتفاع برای آن در نظر گرفته شده بود.

این پروژه شامل ۴۱ جزیره مصنوعی به وسعت ۲۵ كیلومتر خواهد بود كه در جنوب شهر باكو، پایتخت آذربایجان، ساخته می شود. این پروژه همچنان شامل مركز خرید، چند هتل و واحدهای مسكونی نیز خواهد بود.

نام این پروژه "جزایر خزر" است و ساخت آن از اواخر سال ۲۰۱۳ آغاز می شود..

جمهوری آذربایجان پرجمعیت‌ترین كشور در میان جمهوری‌های قفقاز است. در سال ۲۰۰۸ جمعیت جمهوری آذربایجان به ۷/۸ میلیون نفر رسید كه حدود ۵۲ درصد آنها در شهرها زندگی می‌كنند. در آذربایجان ۲۴ درصد و در ارمنستان ۲۲ درصد جعیت كمتر از ۱۵ سال دارند. آذربایجان جمعیتی با ساختار جوانان دارد كه به نیروی كار آموزش دیده تبدیل و در آینده آذربایجان نقش ارزنده ای ایفا خواهند كرد.

 جمهوری آذربایجان قدرتمندترین دولت منطقه قفقاز را داراست و قوی ترین ارتش منطقه را در اختیار دارد.   این كشور با كمكهای غرب، پیشرفته ترین ارتش منطقه را در اختیار دارد.

ذخایر اثبات شده نفت خام آذربایجان در پایان سال ۲۰۰۸ برابر ۷ میلیارد بشكه بوده است كه حدود یك درصد ذخایر اثبات شده جهان را تشكیل می دهد. این كشور روزانه ۹۱۴ هزار بشكه نفت تولید می كند كه با صرفه جویی در مصرف در سال ۲۰۰۸ با ۲۶ درصد كاهش مصرف، مصرف روزانه خود را به ۷۱ هزار بشكه در ۲۰۰۸ رسانده است. ذخایر اثبات شده گاز آذربایجان در همین سال ۲/۱ تریلیون متر مكعب و تولید سالانه ۷/۱۴ میلیارد متر مكعب بوده است كه در نتیجه این كشور به جرگه صادر كنندگان گاز منطقه تبدیل شده است

جمهوری آذربایجان كه جمعیت آن از ۷/۷ میلیون نفر در سال ۱۹۹۵ به ۷/۸ میلیون نفر در سال ۲۰۰۸ رسیده است(با رشد سالانه حدود ۱/۱% در سال)، توانسته است طی این مدت تولید ناخالص داخلی خود را از ۴/۲ میلیارد دلار در سال ۱۹۹۴ به ۳/۴۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۸ برساند. در عین حال درآمد سرانه از ۳۱۹ دلار در سال ۱۹۹۵ به ۵۳۲۱ دلار در سال ۲۰۰۸ رسیده است(حدود هفده برابر افزایش).

دولت آذربایجان۷/۲۲% از تولید ناخالص داخلی كشور را مصرف می كند و كسری بودجه آن سالانه كمتر از ۱% بوده است. در سال ۲۰۰۷ در بخش صنعت ۴/۸۸%، در ساختمان ۹/۷۱%، در كشاورزی ۸/۹۹%، در تجارت ۲/۹۹% و در حمل و نقل ۴/۷۱% توسط بخش خصوصی تولید می شود. این شاخصها نشان دهنده موفقیت برنامه های خصوصی سازی اقتصادی بوده است. از سال ۲۰۰۳ تا كنون نرخ برابری مانات در برابر دلار تقویت شده و پول ملی از قدرت با ثباتی برخوردار است (هر مانات آذربایجان برابر یك دلار و دو دهم دلار آمریكاست ).

در سال ۲۰۰۷ در آذربایجان حدود ۵ میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم صورت گرفته كه در منطقه بی سابقه بوده است.

به این ترتیب جمهوری آذربایجان به قدرتی تاثیر گذار در منطقه خود تبدیل شده است. بهره برداری از چاههای نفتی كه در سال ۱۹۹۵ به نام پروژه بزرگ قرن نام گرفت، با افتتاح خط لوله باكو- تفلیس- جیهان، و خط لوله انتقال گاز باكو – تفلیس ارزروم، درآمدهای سرشاری را نصیب دولت آذربایجان كرده و رشد تولید ناخالص دو رقمی آن در سالهای اخیر ناظران را متحیر كرده است. ایجاد آرامش در سایه ساختار قدرتمند دولت مركزی و تقویت موقعیت حزب یئنی آذربایجان(حزب هوادار دولت) است كه زمام امور كشور را در اختیار دارند. حدود ۲۳ درصد از تولید ناخالص داخلی این كشور سرمایه گذاری صورت می گیرد. چند سال متوالی است كه آذربایجان رشد بی نظیر سالانه دو رقمی را تجربه می كند و در سال ۲۰۰۸ رشد آن نسبت به سال قبل ۸/۱۰ درصد بوده است. از موفقیتهای مهم جمهوری آذربایجان كاهش رشد جمعیت و تنظیم خانواده است كه اكنون به ۱/۱درصد رسیده است. از اینرو می توان گفت كه سهم تولید ناخالص سرانه سال بسال افزایش خواهد یافت.

در شهر باكو گفته می شود كه بیش از ۴۰۰ برج اداری و مسكونی سربرافراشته یا در حال ساخت هستند. چهره پایتخت كشور نسبت به سالهای آغازین دهه ۱۹۹۰ كاملا دگرگون شده است. امروزه شهر باكو به مركز سرمایه گذاری شركتهای خارجی و دولتهای متعدد غربی تبدیل شده است. زمانی آذربایجان بشدت نیازمند كمكهای ایران بود و خود را وابسته به ایران می دید اما اكنون اوضاع دگرگون شده است. سرمایه گذاری در صنعت نفت و انرژی چهره كشور و ساختار اقتصادی، اجتماعی و در نهایت سیاسی آن را دگرگون كرده است. به همین سبب آذربایجان قصد آن دارد كه با تكیه بر متحدان منطقه ای و فرامنطقه ای و ساختارهای قدرتمندی كه از در آمدهای نفتی بدست آورده است، به ایفای نقش بپردازد.

نیروهای نظامی آن با استانداردهای اروپایی نوسازی و آموزش دیده می شوند. آن طور كه گفته می شود شاید آذربایجان زودتر از گرجستان و ارمنستان به ناتو بپیوندد. از اینرو باكو به مركزی برای رفت و آمد و بازدیدهای سران جهان و مقامات بلند پایه جهانی تبدیل شده است. كنفرانس های بین المللی، دیدار های رسمی، برگزاری جشنواره ها و كنگره های جهانی، و دیگر اقدامات دولت جمهوری آذربایجان در راستای ایفای نقش بیشتر در منطقه و جهان، نشان از اراده باكو برای بین المللی شدن دارد. انتخاب باكو به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال ۲۰۰۹ از سوی آیسیسكو و یونسكو، نشان از پتانسیلهای آذربایجان در مناسبتهای مهم جهانی دارد. در اردیبهشت سال ۲۰۱۲ نیز مسابقه اروپایی یورویژن در آذربایجان برگزار خواهد شد . در عرصه سیاست های داخلی هم آذربایجان گامهای مهمی برداشته است و توانسته است با تكیه بر درآمدهای نفتی زیرساختهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی و آموزشی خود را دگرگون و در راههای توسعه گام بردارد.

 اكنون جمهوری آذربایجان آن كشور كوچك و فقیر جنگ زده نیمه نخست دهه ۱۹۹۰ نیست و با همان ادبیات آن دوره نمی توان با آن گفت و گو كرد. 

  اكنون جمهوری آذربایجان نه تنها تهدیدی احساس نمی كند، بلكه می خواهد با تكیه به قدرت اقتصادی و پشتوانه شركتهایی كه در آنجا سرمایه گذاری كرده اند، سیاست خارجی مستقلی را در پیش بگیرد. طبیعی است كه رئیس جمهور آذربایجان آقای الهام علی یف تجربه دولتمداری را هم در خانواده و از پدر و هم در دانشگاههای مسكو فراگرفته و عملكرد چشمگیری در دوره اول و تا كنون دوره دوم ریاست جمهوری داشته است. اقدامات عمرانی و رفاهی دولت آذربایجان كه در سایه درایت های رئیس جمهوری و در كنار افزایش قیمت نفت در سالهای اخیر بدست آمده است آذربایجان را به كشوری پیشرو تبدیل كرده است. ساخت و ساز زیربناها و خدمات عمومی كه مردم از آن بهره می گیرند، سبب افزایش قدرت دولت و حكومت شده است. تعداد دیگری از كشورهای نفت خیز در منطقه وجود دارند كه نه تنها از افزایش درآمدهای نفت برای رفاه مردم بهره نبردند، بلكه درآمدهای سرشار نفت به ایجاد بحران های سیاسی و اقتصادی كشورشان نیز دامن زد. از اینرو مقایسه آذربایجان با سایر كشورهای مشابه نشان می دهد كه در جمهوری آذربایجان عزم عمومی برای توسعه وجود دارد و مردم به این باور رسیده اند كه می توانند برنامه های توسعه ای خود را دنبال كنند.