( بؤلوم- ١) 

12 مهر 1404

بیر نئچه  هفته قاباقدان بیز اوچ فیکیرداش (حسن راشدی، سعید موغانی و علی رضایی) تصمیم توتدوق بیر نئچه گون #گونئی_آذربایجان ، یعنی تبریز، خیاو (مشکین‌شهر) ، اردبیل و احتمالا زنجان سفرینه گئتمه‌یه یولا دوشک. 

تصمیم،سه شنبه گونو خورداد آیی‌نین ٢٠سی ١۴٠۴ گئرچکلشدی و بیز بو گون، گون اورتادان بیر آز سونرا تبریزه طرف ماشینلا یولا دوشدوک.

آخشام ساعات ٩ حدودو #تبریزه چاتیب اسکی ایکی دوست و یوردداش، یعنی مهندس اومید محمدیان و مهندس فاضل موسوی یه قوناق اولدوق.

صاباحی، یعنی ٢١ خورداد،  باشی اوجا #ارک قالاسینی زیارت ائدیب مهندس صرافی و بیر تعداد باشقا دوستلارلا گؤروشوب،  گون اورتادان سونرا #خیاو طرفینه آمما دوستلارین توصیه‌سی ایله غیر استاندارد اولسادا داغلی-دره‌لی و گؤزل طبیعتلی یول ایله خیاوا طرف حرکت ائتدیک.

دوغروداندا  بو مسیرده هاوا سرین و طبیعت گؤزل ایدی؛ بیزیم  «گئرمی» - «موران» منطقه‌سینین لاپ اوردیبهشت آیی‌نین هاواسی و طبعیتینه اوخشاییردی! 

یول اوزونودا طببیعت‌ گؤزللیگی ایله عاشیق موسیقی‌سینین سسی بیزی باشقا بیر دونیایا آپارمیشدی....!

داوام ائده جک...

👈 ارمنستان پرستی ایرانشهریها نتیجه داد..!
شهریور 1404

 🔴نگرانی‌های مطرح شده توسط پزشکیان در ایروان بی‌اساس و غیرقابل قبول است. 

🔘آرمان باباجانیان، نماینده سابق مجلس ملی ارمنستان و رهبر حزب " برای جمهوری " در پست فیسبوکش نوشت:

"هیچ کشوری، چه روسیه و چه ایران، حق وتو گذاشتن در تصمیم  ارمنستان برای انتخاب‌ شرکای خود  را ندارد . ارمنستان آماده همکاری با همه همسایگان خود است، منحصراً به شرطی که به تمامیت ارضی ، مصونیت مرزهای  و مسیر استراتژیک انتخابی ما احترام گذاشته شود ."

"نگرانی ( ایران ) بایستی در محدوده مرزهای خود باشد . 

به جای نصیحت‌های عمومی و علنی به ارمنستان، انجام تعهدات قراردادی و همکاری برابر بر اساس همسویی منافع ، واجب است ."

"ارمنستان به حاکمیت قانون ، اقتصاد رقابتی و مشارکت امنیتی با قدرت‌هایی که مسئولیت‌پذیری خود را ثابت کرده‌اند ، در درجه اول ایالات متحده و اتحادیه اروپا، نیاز دارد  "

"از این پس ، هنگام برخورد با ارمنستان در منطقه ، همه باید یک واقعیت روشن و بدون ابهام را در نظر بگیرند : "ارمنستان به سمت عضویت در اتحادیه اروپا و تعمیق روابط استراتژیک خود با ایالات متحده حرکت می‌کند . این مسیر مبتنی بر احترام متقابل و برابری است .

ارمنستان حوزه نفوذ هیچ‌کس نیست و نخواهد بود . آینده کشور و مردم ما نه با نگرانی‌های مسکو یا تهران ، بلکه با تصمیمات مستقلی که در ایروان گرفته می‌شود ، تعیین می‌شود . ما نه نصیحت و نه سازش را به قیمت استقلال خود نمی‌پذیریم . 

مسیر ما روشن است : از طریق مشارکت اروپا و آمریکا ، ارمنستان به یک کشور قانونی ، آزاد و رقابتی تبدیل می‌شود . هر کسی که می‌خواهد با ما همکاری کند ، باید این واقعیت را بپذیرد . هر کسی که آن را نپذیرد ، از آینده ارمنستان کنار گذاشته می‌شود ."

حسن راشدی – ۲۸ مرداد ۱۴۰۴

در باور عمومی جامعه ایران، هر تحول سیاسی بزرگی که بخواهد در کشور رخ دهد، بدون نقش‌آفرینی آذربایجان و ترک‌ها به نتیجه نخواهد رسید. به همین دلیل است که هنگام بروز اعتراضات، نگاه‌ها نخست به آذربایجان و به‌ویژه به تبریز دوخته می‌شود تا ببینند مردم آن دیار چه واکنشی نشان خواهند داد.

این باور، خیال‌پردازی ساده نیست؛ بلکه حاصل تجربه‌های تاریخی است. از مشروطه تاکنون، تبریز همواره کانون اصلی خیزش‌ها و تحولات سیاسی ایران بوده است. اما مرور تجربه صد سال اخیر – به‌ویژه گذشت بیش از ۴۵ سال از انقلاب اسلامی – نشان داده است که حتی اصول بدیهی قانون اساسی همچون اصل پانزدهم، که اجازه آموزش به زبان‌های غیرفارسی را می‌دهد، برای ۴۰ درصد جمعیت کشور یعنی ترک‌ها اجرا نشده است. مردمی که اکثریت نسبی جمعیت ایران را تشکیل می‌دهند، حتی از حقی که اقلیت‌های کوچکی چون ارامنه دارند – آموزش به زبان مادری – محروم مانده‌اند.

اتهام‌زنی‌های بی‌پایان «مانقوردها» و «ایرانشهری‌ها» علیه جمهوری آذربایجان همچنان ادامه دارد.

حسن راشدی 

٢٣ مرداد ١۴٠۴ 

برخی افراد، مانند احمد کاظمی که خود را «کارشناس» معرفی می‌کنند، درباره‌ی دالان زنگه‌زور اظهار نظرهایی می‌کنند که بیش از آنکه جدی باشد، مایه تأسف و خنده است. دشمنی و توهم این جریان‌ها نسبت به جمهوری آذربایجان به حدی است که حتی استدلال‌هایشان نمی‌تواند یک کودک ده‌ساله را هم قانع کند.

برای نمونه، این افراد مدعی‌اند که در اراضی آزادشده‌ی قره‌باغ، «تکفیری‌ها» مستقر شده‌اند! گفتن چنین ادعاهایی آسان است، اما ارائه‌ی سند و مدرک، ظاهراً کار دشواری برایشان است. همان‌طور که در زمان جنگ جمهوری آذربایجان و ارمنستان نیز چنین ادعایی داشتند، ولی در میان بیش از سه هزار شهید و صدها اسیر آذربایجان، حتی یک نفر از این «افراد ادعایی» پیدا نشد.

پس از جنگ ۱۲ روزه میان اسرائیل و ایران هم، داستان‌های کودکانه‌ی دیگری ساختند؛ مثلاً گفتند «هواپیماهای اسرائیلی از آسمان سوریه، عراق، ترکیه، نخجوان، ارمنستان و جمهوری آذربایجان عبور کردند تا ایران را بمباران کنند»!

 یا اینکه به روایت «رادار چشم» نوروزعلی و هم‌ولایتی‌هایش، پهپادهایی که از فراز روستایشان عبور کرده‌اند، حتماً پهپادهای اسرائیلی بوده‌اند که پس از انجام مأموریت به پایگاه‌های خود بازگشته‌اند!

اما عقل سلیم می‌گوید: آیا منطقی است اسرائیل به جای استفاده از مسیر کوتاه و مستقیم از سوریه و عراق، این همه راه طولانی و پرخطر را طی کند تا به ایران برسد؟ اگر هم «رادار چشم» نوروزعلی این‌قدر دقیق کار می‌کند، دیگر چه نیازی به صرف میلیاردها برای ساخت تجهیزات راداری است؟ کافی است چند نوروزعلی را در مرز و قله‌ی کوه‌ها بگذاریم تا با نگاه خود همه پهپادها را رصد کنند!

امروز هم همین داستان‌ها را در قالب ادعای «اسکان تکفیری‌ها» در مناطق آزادشده‌ی قره‌باغ تکرار می‌کنند، در حالی که واقعیت این است که با ساخت شهرک‌ها و بازسازی شهرها، مردم آذربایجان ــ صاحبان واقعی این سرزمین‌ها ــ در حال بازگشت به خانه و آغاز زندگی تازه هستند.