زبان فارسی ،زبان رسمی فارس زبانان ایران است

تعجب می كنم كه عده ای در كشور  چندزبانه ای مثل كانادا زندگی كنند و ده ها مجله به زبان فارسی داشته باشند و شبانه روز در جلسات مختلف از هر چیزی دفاع و به هر چیزی حمله كنند، اما وحشتشان از این باشد كه مبادا در شهری مثل تبریز تابلوی مغازه ای به زبان مادری آن مردم باشد و میلیونها آذربایجانی و كرد و تركمن و بلوچ حق یادگیری زبان مادری خود را در مدارس و دانشگاه ها نداشته باشند. و آخر مگر این كشور با این همه زور كه به مردم آن گفته می شود، تجزیه ی بالقوه نیست؟ من می گویم نگذارید آن بالقوه به بالفعل تبدیل شود. نه تقصیر من است نه تقصیر شما كه ایران از نظر زبانی كشوری است تجزیه شده، اما نه از نظر حدود و ثغور. بر شماست كه تجزیه ی زبانی را از بین ببرید، و معنای آن بریدن زبان مادری خلایق میلیونی نیست، آفریدن تمهیداتی است برای جبران مافات، جبران خسران های چندین قرنی، بویژه خسران حاضر، كه در آن یادگیری زبان مادری به معنای حفظ سلامت روانی جماعات انبوهی از مردمان كشور ماست، به دلیل اینكه شقاق روانی حاكم بر جامعه را تنها با درك علوم جدید می توان حل كرد.

مردم را به دلیل عدم درك مسائل قومی و زبانی گرفتار مسائل روانی و هزار عقده كرده اید و زبان مادری خود را بر زبان های مادری دیگران در كشور خود ترجیح می دهید و یك بار حتی به ذهنتان نمی رسد كه با گفتن فارسی برای همه، در واقع به حق مادری خود نیز خیانت می كنید، چرا كه اگر یك ترك، كرد، تركمن و بلوچ و عرب شما را به دنیا می آورد، مزه ی خیانت به مادر را شما هم می چشیدید، مخصوصاً اگر یك قوز بالاقوز تاریخی را هم متحمل می شدید كه یكی از یك زبان دیگر شما را نصیحت كند كه آقا جلو تجزیه طلبی را بگیرید! 
آخر همین حرف شما مشوق تجزیه طلبی نیست؟ چه چیز شما را تشویق می كند كه این همه در مورد زبانتان كاسه ی داغ تر از آش باشید؟ آیا شرم ندارید كه پنجاه كتاب زبان مادری شما به قلم من باشد، و شما به من تكلیف كنید كه مبادا كتابی به زبان مادری خود من باشد، آن هم موقعی كه شما خود نه تنها تاجی به سر زبان مادری خود نزده اید، سهل است كفش كهنه ای هم در بسیاری مقولات جلو پای آبله ی این همه صاحبان زبان های بومی اقوام …… ایران جفت نكرده اید؟

این همه زبان درازی كه از سراپایش تعصب زبانه می كشد، از كدام خرمن نژادپرستی سرچشمه می گیرد؟ اولاً شما چه گلی بر سر زبان خود زده اید كه گل هایی را كه احتمالاً و در كمال خضوع قلم من بر سرتان زده، خار چشم زبان مادری من می كنید؟ در كجای جهان دیده اید كه قومی بر یك زبان قرنها زاده باشد، و زبان رسمی اش ناگهان زبان یك قوم دیگر بوده باشد؟ زبان رسمی كردستان كردی است. زبان رسمی آذربایجان تركی است. برگردید تاریخ را بخوانید. شاه اسماعیل صفوی به زبان مادری خود شعر می گفت، . فارسی زبان رسمی فارسی زبانان است نه زبان رسمی سراسر ایران. فارسی زبان مشترك تحصیلی بوده، از زمانی كه تحصیل به صورت جدید معرفی شده. باید صاحبان زبان های بزرگ در ایران، یعنی صاحبان میلیونی زبان های تركی، كردی و غیره تدریس می شدند، در خود آن محل به عنوان زبان رسمی شناخته می شدند و فارسی را هم، موقعی زبان مشترك یا رسمی انتخاب می كردند كه حق بیان و تحصیل مكتوب زبان خود را پیدا می كردند.هر كسی كه فارسی را زبان رسمی ایران بشناسد، طبق اعلامیه ی جهانی حقوق بشر محكوم است. فارسی زبان رسمی فارسی زبان های ایران است. 
. وقتی كه در چند نوبت روس ها به آذربایجان لشگر كشیدند، یك سرباز غیر آذربایجانی در منطقه نبود. عباس میرزای دلیر ـ یك ترك ـ از خاك ایران دفاع كرد. سلطان محمود خودش ترك بوده، كه هند را برای شما تسخیر كرد.نادرشاهش از اقوام افشار بوده كه قومی است ترك كه باز هند را برای شما تسخیر كرده، و آقامحمدخان به رغم ظالم بودنش آن همه خارجی را از ایران بیرون رانده گورستان های ایران، بویژه گورستان های آذربایجان مدفن مقدس جوانانی است كه در شهرهای خوزستان كشته شدند. بمب های صدام دیوانه بر سر مردم تبریز در همان روزهای اول جنگ ریخته شد. چرا كودكان آنان حق درس خواندن به زبان مادری خود را نداشته باشند؟ دفاع از كشور را شما گمان می كنید به زبان شیرین فارسی به آنها یاد داده بودند، یا به همان زبان تركی، كه شما آن را ـ اگر خدای نكرده تركان ایران به صورت مكتوب هم یاد گرفتند و به كار بردند ـ عامل تجزیه ی كشور می دانید؟