حسن راشدی 12 آذر 1395
تشکیل "فراکسیون نمایندگان مناطق
تُرک نشین " در مجلس شورای
اسلامی موقعیت خاصی را پیش آورده است که با
توجه به تلاشها و فعالیتهای مدنی گسترده و بدون خشونت چندین ساله فعالین حرکت ملّی
و نیازها و خواسته های اکثریت قریب به اتفاق مردم آذربایجان و دیگر ترکان ایران و
با توجه به تحرکاتی که درکشور در جریان است ، البته و لابد با نظر مثبت مسئولین
نظام به عرصه ظهور رسیده است!
حرکت ملّی آذربایجان حرکت مدنی است و تا به حال و در طول بیست سال اخیر هم نشان داده راهی را که در پیش گرفته است راه درست و عقلانی بوده است. برخلاف بعضی از گروهها و جریانهایی که مبارزه مسلحانه و خشونت آمیز را برای رسیدن به اهداف تعریف شده خود در پیش گرفته اند ، حرکت ملّی آذربایجان معتقد است اقلیّت نبودن ترکان در ایران ، داشتن حافظه تاریخی حاکمیت 1000 ساله و مستمر بر پهنه این خاک بعد از اسلام و حتی از نظر جمعیتی اکثریت نسبی بودن آنها در این کشور به آنها این امکان را داده است که با آگاهی یافتن این جمعیت بیش از 30 میلیونی به حقوق زبانی - فرهنگی ، اقتصادی - اجتماعی ، انسانی و شخصیتی خود و به طور خلاصه به همه حقوق تعریف شده در کنوانسیونهای حقوق بشری ، بدون توسل به زور و خشونت ،به خواسته های خودخواهد رسید.
مستقل بودن حرکت ملّی و سرباز صفر و یا در نهایت گروهبان این جریان و یا آن تشکیلات سراسری نبودن و ژنرال خود بودن این جریان هم به نوبه خود امتیاز این حرکت مردمی است ؛
مستقل بودن حرکت ملّی و سرباز صفر و یا در نهایت گروهبان این جریان و یا آن تشکیلات سراسری نبودن و ژنرال خود بودن این جریان هم به نوبه خود امتیاز این حرکت مردمی است ؛ گرچه عده ای وارد نشدن حرکت ملّی به تحرکات سال 88 را ترس داشتن و به انفعال کشیده شدن این حرکت بعد از اعتراضات گسترده مردم آذربایجان به گستاخی روزنامه دولتی ایران در سال 1385 و بگیر و ببندهایی بعد از این اعتراضات تفسیر کردند، اما آنها بعدا و در اعتراض همه جانبه به موضوع برنامه گستاخانه ی دیگری که در تلوبزیون اتفاق افتاد، دیدند برخلاف تصورشان حرکت ملّی آذربایجان با حفظ استقلال خود و با رصد کلیه جریانها در کشور همچنان با قدرت و تعقل و به صورت مدنی تا رسیدن به حقوق حقّه خویش و به نسبت جمعیتش به راه خود ادامه می دهد.
در طول بیست و چند سال گذشته و طی فعالیتهای مدنی ، یکی از اهداف حرکت ملّی ، تلاش در جهت شناساندن موجودیت جمعیت 45 ، 40 و یا حداقل 30درصدی ترکان در ایران بود ، اما نه تنها باستانگرایان تمامیت خواه و پرستش کنندگان کوروش و شیفتگان نژاد موهوم آریایی حتی عده ای که با نام دفاع از اسلام نان حکومت را می خوردند نه تنها تُرک بودن 40 و یا حتی 30 درصد از جمعیت ایران را قبول نداشتند بلکه 15 و 16 درصد بودن این جمعیت در ایران را با اکراه و آنهم نه به نام " تُرک " بلکه به نام " آذری " بیان میکردند!
تشکیل فراکسیون نمایندگان ترک با 100 عضو در مجلس چه تحت تاثیر و خواست حرکت ملّی باشد و یا برنامه و پلان نمایندگان برای انتخاب شدن در دوره بعدی ، برنامه حاکمیت برای کنترل تحرکات هویت طلبانه ترکان و یا برای هر هدف و منظوری بوده باشد در وهله اول بدون نیاز به گرفتن آمار اتنیکی - زبانی در کشور که هرگز و از سال 1335 و شروع آمارگیری جمعیتی در ایران بنا به مصلحتهای سیاسی نخواسته بودند نسبت جمعیت آنهایی که به زبان غیر فارسی بخصوص به ترکی در ایران صحبت میکنند مشخص باشد با تشکیل این فراکسیون و بدون نیاز به هزینه اضافی مشخص گردید!
وقتی 100 نفر از تعداد 289 نفر نماینده مجلس در ترکیب نمایندگان ترک مجلس قرار می گیرند یعنی 34 و 60 صدم درصد از کل نمایندگان مجلس و به معنای دیگر بیش از 34درصد از جمعیت 80 میلیونی ایران به زبان ترکی تکلّم می کنند ، این در حالی است که نمایندگان شهرستان مشگین شهر (خیاو) و پارساآباد مغان از استان اردبیل هنوز خارج از این فراکسیون هستند که انتظار مردم حوزه انتخابی این دو شهرستان هم این است که این نمایندگان بدون از دست دادن فرصت ، وارد این ترکیب پر قدرت شوند.
با افزودن این دو نماینده به ترکیب فراکسیون نمایندگان تُرک ، درصد نمایندگان فراکسیون در مجلس به 35 و 29 صدم درصد و با تعمیم همین درصد به جمعیت 80 میلیونی کشور ، جمعیت ترکان در ایران 28 میلیون و 282 هزار نفر می شود .
اما این تعداد نماینده ، کل نمایندگان تُرک مجلس نیست بلکه هنوز نمایندگانی هستند که بسیاری مثل من آنها را می شناسند و از مناطق تُرک نشین کشور انتخاب شده و به مجلس راه یافته اند ولی در ترکیب فراکسیون نمایندگان ترک زبان مجلس نیستند .
با احتساب این تعداد نمایندگان در ترکیب فراکسیون نمایندگان تُرک ، درصد نمایندگان مجلس ، همچنین جمعیت تُرکهای ایران به 40 درصد رسیده و بدون نیاز به آمارگیری جمعیتی مشخص میشود حداقل 32 میلیون نفر از جمعیت 80 میلیونی ایران را ترکان تشکیل می دهند و این همان درصدی است که آقای دکتر علی اکبر صالحی وزیر امورخارجه سابق هم در 28 دی ماه 1390 در سفر به ترکیه در دیدار با احمد داوود اوغلو وزیر امور خارجه وقت ترکیه در آنکارا بیان کرده بود.
یعنی اولین اقدام مثبت این فراکسیون نامگذاری درست این فراکسیون و شناسانده شدن آن با 100 نماینده تُرک مجلس به کل مردم ایران و جهان بود که خیلی از مردم دنیا فکر میکردند مردم ایران فقط از فارسها (Persian,s ) تشکیل شده اند ؛ طبیعی است آنهایی که ایران را در چنبره قوم فارس پنداشته و همه امکانات مادی و معنوی کشور را برای آن می خواستند و هرگز حاضر نبودند این امتیاز را که از زمان رضاخان به دست آورده اند با کسی تقسیم کنند دچار شوک شده به مخالفت با فراکسیون پرداختند.
راحتترین حربه آنها برای منحل کردن و یا به انفعال کشیدن فراکسیون ترک زبانان مجلس ، استفاده از واژه " تجزیه " بود که در راستای همین هدف ، جمعی نامعلوم و بدون نام و به نام باصطلاح مورخین، با نوشتن نامه به رئیس مجلس ، خواستار انحلال فراکسیون شدند و این در حالی بود که سحنگوی دولت آقای نوبخت تشکیل فراکسیون را اقدام مثبت خوانده بود.
به دنبال این هجمهها و شانتاژها نادر قاضی پور نائب رئیس فراکسیون در مصاحبه ای اعلام کرد : "فراکسیون مناطق تُرک نشین جهت مبارزه با تجزیه طلبی تشکیل شده است و .... " .این گفته آقای قاضی پور ، عکس العمل های متفاوتی را چه از بابت مخالفت و یا موافقت با ایشان برانگیخت !
بعضیها تشکیل فراکسیون را کار خود حاکمیت جهت به انحراف کشیدن حرکت ملّی نامیده و گفتند چرا حاکمیت تا به حال با تشکیل فراکسیون اینچنینی موافقت نمی کرد ،حالا موافقت کرده و الا آخر ...!
اما باید توجه داشت چیزی که آقای قاضی پور گفته عین واقعیت و در راستای فعالیتهای حرکت ملّی است و نه در تضاد با آن. چرا که نه تنها فراکسیون نمایندگان مناطق ترک نشین با 100 عضو و از نقاط مختلف کشور با هر گونه تجزیه طلبی مخالف است بلکه فعالین حرکت ملّی هم با هرگونه تجزیه طلبی مخالف هستند و این را در طول مبارزات مدنی و 20 ساله خود ثابت کرده اند . تا به حال از زبان هیچ فعال مدنی شناخته شده کلمه تجزیه و یا استقلال شنیده نشده است ؛ آنچه که فعالین حرکت ملّی میخواهند رسیدن به کلیه حقوق مادی و معنوی به نسبت جمعیت خویش در داخل ایران است که ابتداییترین آن اجرای اصل 15 قانون اساسی و تحصیل به زبان مادری تُرکی در مدارس و دانشگاهها ست.