حسن راشدی : 10 تیر ماه 1398

در پی قیام انقلابی مردم ایران در سالهای ۱۳۵۶-۱۳۵۷ هـ . ش بر علیه حکومت پهلوی, و سقوط این خاندان که ظلم و ستم را بر کلیه مردم ایران, و ناعدالتی, تحقیر و توهین مضاعف را برغیرفارس زبانان, بخصوص بر ترکان تحمیل کرده بود, آزادی نسبی زبان و فرهنگ مردم آذربایجان و دیگر غیرفارس زبانان فراهم گردید و جوانان تحصیلکرده و روشنفکران آذربایجانی که در پی هویت گم شده خود بودند به مطالعه زبان, فرهنگ و تاریخ واقعی خود پرداختند. 

با گذشت سالهای متمادی از پیروزی انقلاب اسلامی, اجرای اصل15 و مسلم قانون اساسی و تحصیل به زبان مادری در مدارس  با بی¬توجهی روبرو شد تا اینکه حرکتی خودجوش و بر خاسته از میان طبقات مختلف مردم آذربایجان پدید آمد که پیش قراولان آن, نویسندگان, شعرا, محققین, ادیبان, روشنفکران و دانشجویان بودند که نقش محقق و مورخ بزرگ روانشاد دکتر زهتابی از همه برجسته تر بود . 

                                                                                                                                                                    اینان خواستار اجرای اصل 15و 19 و 48  قانون اساسی به دور از جار و جنجال بودند و اعتراض به انحصار طلبی و فزون خواهی عده¬ای داشتند که همة امکانات مادی و معنوی کشور را برای یک قوم و یک زبان و یک فرهنگ می¬خواستند. آنها برای رساندن پیام مردم خویش به گوش مسئولین کشوری که بعضی از آنها می¬گفتند ما حاضریم به زبان ترکی در مدارس و دانشگاهها تدریس شود ولی کسی از آن استقبال نمی¬کند,  اجتماع در روز تولد بابک خرمدین, در دومین جمعه تیرماه را روز مناسبی برای نشان دادن ارادة ملّی مردم آذربایجان در مورد خواسته¬های بحق و قانونی تشخیص دادند و از سال ۱۳۷۹ , صدها هزار نفر از اقشار مختلف مردم در پای قلعه بابک واقع در نزدیکی "کلیبر" در آذربایجان شرقی گردآمده و با اجتماع عظیم خود علاوه بر اجرای برنامه¬های فرهنگی و هنری, خواستار به اجرا در آمدن اصول ۱۵, ۱۹ و ۴۸ قانون اساسی شدند. 

در سال ۱۳۸۰ , اجتماع در این قلعه را بیشتر از ۳۰۰ هزار نفر گفتند و در سال ۱۳۸۱ حضور مردم در پای قلعه و در دومین جمعه تیرماه را بین ۴۰۰-۵۰۰ هزار نفر حدس زدند.

 شرکت¬کنندگان در مراسم سال 1380 اعلامیه¬هایی را در زمینه لزوم اجرا شدن اصول ۱۵, ۱۹, ۴۸ قانون اساسی در میان شرکت کنندگان پخش کرده و به ایراد سخنرانی و شعرخوانی پرداختند. آنها خواسته¬هایی را در ۱۴ ماده بر پارچة بلندی نوشته و در مکانی که به «قالا دره¬سی» مشهور است و محل برپایی چادرها بود آویزان کردند تا در مقابل دید شرکت¬کنندگان در این مراسم قرار گیرد.

 در سال ۱۳۸۱, خواسته¬های قانونی شرکت¬کنندگان و شعارهایشان روشمندتر شده بود و نوشته-های پلاکاردهای پارچه¬ای بزرگ به دو زبان ترکی و انگلیسی نشان از این داشت که صدای خواسته-های مسالمت آمیز مردم آذربایجان به گوش مسئولین کشور و دوستداران حق و عدالت در جهان رسانده شود.

 در سال ۸۲ هم که سختگیرهایی برای شرکت در مراسم قلعه بابک بعمل آمده بود, مردم آذربایجان منسجم¬تر از سالهای گذشته در پای قلعه حاضر شدند و خواستار حقوق قانونی خود در قالب ۱۲ ماده که به سه زبان ترکی, فارسی و انگلیسی قرائت گردید, شدند!

 در پلاکاردهای متعددی که شرکت¬کنندگان با خود حمل می¬کردند و به دو زبان ترکی و انگلیسی نوشته شده بود, خواسته¬های آنها در چارچوب قوانین کشوری و بین¬المللی به نمایش گذاشته شده بود. 

از سال 1383 با جلوگیری از اجرای مراسم و دستگیری شدید شرکت کنندگان در روز تولد بابک، مراسم به حالت نیمه تعطیل در آمد و از سال 1384 دیگر هیچ کسی را در دومین پنجشنبه و جمعه تیر ماه (روز تولد بابک) به قلعه راه ندادند! 

https://t.me/yurddash