"> تحقیقات میدانی  در مورد میزان علاقه جوانان تبریز

">  به ملیت ، زبان و ... (4)

چشم انداز آتی­ناسیونالیسم قومی در آذربایجان ایران (5)

                                 بخشی از كتاب : " تركان و بررسی تاریخ ، زبان و ……."

                                                                  مولف : حسن راشدی

     در مورد میزان علاقة مردم آذربایجان به زبان و فرهنگ خود, دكتر عماد افروغ جامعه­ شناس, عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس تهران, و نماینده و عضو كمیسیون فرهنگی دور هفتم مجلس شورای اسلامی, حبیب­ احمدلو كارشناس ارشد جامعه­ شناسی این دانشگاه تحقیقاتی در این زمینه انجام داده و یافته­ های خود را در مقاله­ ای تحت عنوان «رابطه هویت ملی و هویت قومی در بین جوانان تبریز» در فصلنامة «مطالعات ملّی» سال چهارم, شماره ۱۳ , تهران پاییز ۱۳۸۱ به چاپ رسانده ­اند كه ما در اینجا خلاصه­ ای از مقالة این دو نویسنده را می­آوریم.

 لازم به توضیح است كه فصلنامه یاد شده نشریه­ ای وابسته به دولت می­باشد و در این مقاله, منظور از هویت ملّی, مؤلفه ­هایی چون تابعیت كشوری, زبان فارسی به عنوان زبان رسمی و دولتی كشور, دولت منتخب, اقتصاد و سیاست مشترك و . . . مورد نظر بوده و هدف از هویت قومی, مؤلفه­ هایی چون زبان و ادبیات تركی, تاریخ تركان, موسیقی, هنر و فرهنگ مردم آذربایجان و . . . مورد نظر می­باشد. 

         اهمیت زبان تركی در ایران در قرون گذشته

از دید مورخین, سیاحان و دیپلماتهای خارجی (3)                                    

       حسن راشدی : بخشی از كتاب ( تركان و بررسی …..)                                              

فارسی دری كه امروزه زبان رسمی و دولتی كشور و زبان ملی و مادری هموطنان فارس به شمار می­رود با همة تشویقهایی كه در قرون گذشته از طرف سلاطین در توسعه آن بعمل آمد, نتوانست سهمی در بهره­گیری از علم طبّ, نجوم, فلسفه, موسیقی, ریاضی و دیگر علوم داشته باشد و همواره و بیشتر در حد زبان شعر باقی ماند.

دكتر رحمت مصطفوی در كتاب «دربارة زبان فارسی» كه در سال ۲۵۳۵ شاهنشاهی (۱۳۵۵ هجری شمسی) در تهران چاپ شده می­نویسد:    

                            چهره ترکان از نظر ژنتیکی (2)

                                     حسن راشدی : ( قسمتی از کتاب ترکان و بررسی …..)

گویا از سوی پان آریائیستها و ناسیونالیستهای افراطی چنین سوالاتی از جوانان دانشجوی ترک کشورمان می­شود که اگر ترکهای ایران ترکهای اصیل بودند و به اجبار سلجوقیان ترک نشده بودند  باید گرد صورت, تنگ چشم و کم ریش و زرد پوست می­بودند در حالی که مردم ترک آذربایجان و ترکان دیگر نقاط ایران چنین نیستند, لذا اینها آذریهایی (آریائیهای پهلوی و یا تات زبان) هستند که با تحمیل شدن زبان ترکی بر آنها زبانشان تغییر یافته ولی قیافه­ شان عوض نشده است!

                      حسن راشدی  :  بخشی دیگر از كتاب 

                                      " تركان و بررسی تاریخ ، زبان و …"                                    

در تاریخ, همچنین در ادبیات فارسی و عربی به كرات به نام تركان و زبان تركی و حضور آنها در مناطق آذربایجان و نقاط مختلف ایران, عراق, سوریه و آسیای صغیر بر می­خوریم كه گاهی از این تركان و زبان آنها بر اساس نام مناطق محل سكونتشان یاد شده است. چنانكه در بعضی از موارد به علّت وسعت سكونت تركان در مناطق آذربایجان تاریخی كه از در بند, در جمهوری خود مختار داغستان (روسیه) در شمال گرفته تا همدان و اراك در جنوب, و از غرب دریای خزر و دیلم در شرق گرفته تا ارزنجان (در داخل خاك تركیه امروزی) در غرب ادامه داشته, زبان آنها را آذری, آذریه و یا آذربیجیه نامیده­ اند.

رحیم رئیس ­نیا موّرخ معاصر در مورد كلمة «آذری» كه در تاریخ آمده است نظری این چنین دارد: