منطقه «موران» در شرق شهرستان گِرمی و مرکز آن «زهرا» (ظاهرا شهر!) در ۲۷ کیلو متری این شهرستان از استان اردبیل و در نقطه مرزی کشور جمهوری آذربایجان قرار دارد.
نام «موران» برگرفته از نام ترکی قدیم و به معنای «منطقه پر آب » است و این نام بی جهت بر روی این منطقه گذاشته نشده است، چرا که نزدیکی این منطقه به دریای خزر و بهره مندی از آب و هوای مرطوب، در طرف جمهوری آذربایجان جنگل و در این سوی مرز زمینهای مرطوب را برای کشت فراهم ساخته است.
منطقه موران به منطقه «دو بهار» در یک سال معروف است، چرا که هم « ایلک باهار» (بهار اوّل)  و هم « سون باهار» (بهار آخر) در این منطقه خود را نشان می دهد. علاوه بر بهار اول که در همه جای کشور دیده می شود، بهار دوم این منطقه از اواخر شهریور و اوایل مهر ماه شروع و در آذر ماه به پایان می رسد. در این سه ماه نیز زمین سبز و قابل استفاده برای دامهاست.
ولی مردم این منطقه با این آب و هوای استثنایی هم از اواخر بهار و تمام  تابستان با کمبود آب روبرو هستند و با مشقات فراوان نیازهای اولیه خودرا برطرف می کنند!
 ظاهرا هموطنهای عرب خوزستان که رودخانه پر آب کارون را در کنارشان دارند باید صدای «#العطش!» سر دهند و  مورانیهای آذربایجان هم که از فراوانی باران « دو بهار» را تجربه می کنند باید ندای «#سوسوزوق» را به گوش مسئولین کم شنوا برسانند.
برای آبرسانی به روستاهای این منطقه و رهایی مردم منطقه از تشنگی تابستانی، از سال ۱۳۹۴ اقدام به لوله گذاری شده ولی در طول این شش سال نتوانسته اند و یا نخواسته اند لوله گذاری حدود ۴۰- ۴۵ کیلومتری را به پایان برسانند !!
در آبان سال گذشه (۱۳۹۹) و در بازدیدی که آقای ولی اسماعیلی نماینده مردم گِرمی در مجلس شورای اسلامی از این مجتمع آبرسانی داشت ،گفت:
«فاز اول مجتمع آبرسانی، دهه فجر امسال (۱۳۹۹) افتتاح خواهد شد و فاز دوم پروژه نیز برای سال آینده آماده آماده بهره برداری می شود»
ولی امسال، یعنی تابستان ۱۴۰۰ هم از آن افتتاح‌ها و آبرسانیها خبری نیست و مردم منطقه مورانِ پر آب با «دو بهار!» در یک سال، در تشنگی تابستانی به سر می برند!
ظاهرا تقدیر چنین رقم خورده است که پر آب ترین مناطق ایران باید بیشتر از مناطق کویری تشنگی بکشند!!
  
                                                                                                                https://telegram.me/yurddash