
گفتگوی اختصاصی شرق با پروفسور كاتلین هوگ، استاد زبانشناسی دانشگاه استرالیای جنوبی:
جایی برای نگرانی دولتها درباره تنوع زبانی وجود ندارد
اصغر زارع كهنمویی
اشاره: تنها در سال ۲۰۰۰ میلادی بود كه سرانجام، انسان به فكر حفظ بزرگترین میراث بشری خویشتن افتاد، میراثی كه در قرون اخیر، به تاراج اصحاب نسلكشی و نژادپرستی رفته است. ۲۱فوریه را روز جهانی زبان مادری نام نهادهاند، روزی برای پاسداشت نیكترین آیات الهی. تنها ۱۲سال از آن روز بزرگ تاریخی در سازمان ملل میگذرد. در این ۱۲سال، صدها جلد كتاب و هزاران مقاله درباره حقوق زبانی و زبان مادری نوشته شده است و صدافسوس كه حتی یك از این هزاران به زبانهای مردم ایران ترجمه نشده است. روز جهانی زبان مادری بیش از هر جای دیگری، متوجه كشورهایی است كه دارای تنوع زبانی گستردهای هستند تنوعی كه به گفته كاتلین هوگ، نشان دهنده ثروت و دارایی كشور است. این گفتگو، بهانهای است برای زنهاری كوتاه بر این نكته كه پاسداشت میراث ایرانیاسلامی، تنها در حفظ كتیبهها و نسخهها و سنگقبرها نیست، در حفظ میراث زندهای بنام زبان مادری همه مردمان ایران و همه زبانهای رایج در آن از جمله فارسی، تركی، كردی، عربی، بلوچی و غیره نیز هست.
آردینی اوخو - ادامه